I hissə
Səhər oyandı, gözlərini açsa da, yerindən qalxmadı və bir müddət tavana baxıb nəsə düşündü. Sonra qalxdı soyuq duş qəbul edib qaçış üçün evdən çıxdı. Gündəlik məsafəni qət edib geri qayıtdı. Tənzimlədiyi suyun norması o gələnə kimi vannanı doldurmuşdu, yuxarıdan tökülən su həm də yaxşıca vannada köpüklənmişdi. 30 dəqiqə özünü dünyadan təcrid edib bədənini dincə qoydu. Yüngülcə gözlərini yumub heç nə düşünməməyə çalışdı. Telefona gələn xəbərdarlıq bildirişi ilə ayağa qalxdı ilıq duş qəbul edib hazırlaşmaq üçün yataq otağına keçdi.
Sonra mətbəxə qayıdıib qaynamaq üçün çaydanı ocağa qoydu. Özü üçün yaxşıca səhər yeməyi hazırladı, sevdiyi omlet ilə.
Ən gözəl paltarını geyindi, hətta aksesuar belə taxdi. Dodaq boyasını çəkib, ənsevdiyi, yalnız xüsusi günlərdə istifadə etdiyi ətrini püskürdüb evdən çıxmağa hazırlaşdı.
Sanki məhkəmə zalına deyil, nikah salonuna gedirdi. Bu necə bir qəddarlıq idi axı. İnsan niyə son görüşdə bu qədər gözəl olsun ki? Bir insanı bu qədər peşman etmək zülmdür, bunu özü də bilirdi amma yenə də inadından əlçəkmədi,.
Məhkəmə zalına qəsdən gec daxil oldu. Disiplinli olduğu üçün vaxtında gəlmişdi amma maşında oturub onun gəlməsini gözlədi. Davranışlarını izləmək onamaraqlı idi. Hava günəşli olsa da sərin idi.
Maşını məhkəmənin giriş qapısının rahatlıqla görünəcəyi, bir az kənar bir məsafədə saxladı, radioda Üzeyir Hacıbəylinin Arazbazar simfoniyası tapdı və özündən heç gözləmədiyi bir sakitliklə izləməyə başladı. Çox keçmədi ki, adam vəkili ilə birlikdə məhkəməyə gəldi. Maşından düşərkən saki gözləri hər yerdə qadını axtarırdı.
Məhkəmənin başlamasına 5 dəqiqə qalmışdı qadın isə nə gözləmə nə də məhkəmə zalında yox idi. Heç onu təmsil edən vəkili də gözə dəymirdi. Adam düşündü ki, qadın boşanmaq fikrindən daşınıb deyə gəlməyib. Onu təmsil edən vəkil də yox idi, demək məhkəmə 1-ci cəhddən bitə bilərdi. Məhkəmə başladı. Hakim adamı dinlədi. “Əgər o haqlı olsaydı ən azı bunun üçün məhkəməyə gələrdi, elə deyil? Baxın o isə yoxdur. Buna görə də biz artıq boçanmalıyıq” deyə cümləsini tamamladı. Elə bu vaxt qadın içəri daxil oldu. Ahəstəahəsdə adamın yanından keçərək, onu aşiq edən ətrini adamın duracağını məsafədən keçərək dayandı və hakimin eşitməyəcəyi asta bir səslə “İndi bayaq dediklərinin əkinə bu adamı məni səndən boşamasın deyə razı salmalı olacaqsan” dedi.
Adam həqiqətən də qadının ətrindən, zərafətindən və kişinin zaafı olan ağ geyimindən və bir təbəssümündə o qədər təsielənmiçdi ki, bir müddət sonra həqiqətən də hakimi onları boşamasın deyə razı salmağa cəhd edərkən tapdı.
Özünə söz vermişdi öncə boşanmaq istədiyi üçün onu peşiman edəcək, sonra isə boşanmadığı üçün. İlk sözü uğurla nəticələndi. Hakim onlara barışmaq üçün 6 ay möhlət verdi
