***
Yenə qəm rəngi çökübdür, könlümün afətinə,
Rəngləsəm bu rəngi od vurar o, xilqətinə !
Vəhidi məhv edərək aləmə tufan salmaq,
Asifə Qaviyyə biçilmiş öz qamətinə,
Gözlərinin nuru ilə xurşid çalıb saf qəlbi,
Xurşid qədər ta, məşriq boyanıb sifətinə
Gah barışaram əzəlinə, sahabam kaf-bə-kaf
Gah küsərəm öz əcəlimə, yar sevərəm, ülfətinə
Bi-'Adalat dünyada qalmayıbdır abr-həya
Yusifi hərrac edənlər nə alıb qiymətinə ?
***
Ey könül, aç qapını, eşq gəlibdir qonağa,
Yan, kül ol, dön alova, yetmə dünya fanağa.
Sən ki, eşq dəryasısan, burax özün sel kimi,
Kim ki, eşqə çatmadı, qalmış olar çolağa.
Öz içində tap həqiqi, özgələrdə yox imiş,
Sən özünsən gövhəri, dalma nağıl, rəvaya.
Ruhun azad olmasa, bu cahan zindan olar,
Xoş o kəs ki, özünü tapar haqqın sorağa.
***
Fələk yuxusuz qalıb, dərdimə bax, ah eyləyir,
Məni viran qoyub, halıma bir sabah eyləyir.
Gecə məndən qaçıb, ahımı ay eşidib gülür,
Gözümün yaşıyla dərdimi bir nigah eyləyir.
Ürəyim bir quş olub, göylərə pərvaz eləyir,
Amma hər külək onu qəm ilə günah eyləyir.
Baxıb aləmə gülməyə qıymaz axı könlüm,
Hər açan laləni qan rənginə bürümək eyləyir.
***
Axşamın kölgəsi düşdü bu qəmxanəyə,
Könlümün dərdi yayıldı hər bir hanəyə.
Yar qapımdan gedib, eşq də çəkdi hicran,
İndi həsrət dolub hər bir ünvanəyə.
Gözlərim xatirən içrə yenə sərgərdan,
Qəmlərim su kimi süzülür peymanəyə.
Keçdi ömrüm, bu fələk eylədi yüz oyun,
Bağladım dərdləri qəlbimə pünhanəyə.
Sözümdə ah var, eşqimi qandı zaman,
Könlümün ləpiri düşdü hər bir fanəyə.
