Olar ki, beynimdən çıxasan bugün?
Azacıq dincəlsin neyron yığınım.
Olar ki, olmasın olmalı olan?
Otaq sənsiz qalsın, təkcə mən olum.
Günəş şüasıyla ifşa edilib,
Dinməzcə yerlərə düşən toz olum...
Olar ki, yanımda gəzməsin əksin?
Sual soruşmasın, söz danışmasın,
Hər dəfə baxanda özgə birinə?
“Bu odur” düşünüb göz karıxmasın.
Olar ki, gedəsən çox uzaqlara?
Marsa, Venereya, nə bilim, aya.
Uçasan izindən bir iz qalmasın,
Rahat uç, arxada gözün qalmasın.
Otaq ortasında masa başında,
Otursun Əzrail, otursun Şeytan,
Domino oynayım hər ikisiylə,
“Balıq!” qışqıraraq çırpım son daşı,
Nəhayət ödəşim hər ikisiylə.
Görürsən necə də ahəngsiz çıxdı,
Mənasız, qaydasız, məntiqsiz çıxdı,
Rəzil-rüsvay oldum sərraf içində,
Çünki sözlər dolu, "SƏN" boş içimdə...
Xəyyam da deyir ki, dur bir içim də,
Mənim tək içməmiş dəm olanların,
Meyiddən beşbətər can sağlığına...
