Yağış yağır rəqs eyləyir gur damlalar,
Sıra sıra inci inci nur damlalar.
Yağış yağır və ayrılıqlar rəqs edir səmada,
Tozlanan şeirlərin şairləri vəhy gözləyir tanrılardan.
Yağış yağanda dənizlər də göylərə qibtə edər,
Sanki ölmüş sevgilərə ağlayır mələklər.
Yağış yağır, şəhərin çirkinə qarışır qanı,
Çöldə yatan o çılpaq körpəyə mərhəmət yağdırır tanrı.
Yağış yağır, dualar damlalardan sarmaşır ki allaha çata,
Soyuqdan üşüyən balaca mələk bir azdan dönəcək tanrıya.
Dahilər solub dörd divar arasında,
dərdləri tüstülərlə səmaya buraxacaq,
Torpaq altda oğul gözləyən ana bir az da qocalacaq.
Ağaran saçlarını zamanın, sığallayacaq külək,
Azadlığa çatacaq bu gecə bütün şəhər.
Mən də, mən də unutmağa çalışıram səni bir təhər,
Gülüşlərin saxtalığını gizlədə bilmir dərin kədər.
Yağış yağır, bir də yağmasın bu şəhərə…
