Əldə qələm külə dönür göz yaşları axdıqca,
Tanrı da qəzəbli, mən əlimdə alma,
həqiqət meyvəsini daddıqca,
Fırtınalar kəsir yolumu qaçdıqca dalğalardan,
Yalanlara susanlar, həqiqəti qışqırdıqca yanlarında,
Necə də möhkəm çıxır səs karlar və lallar diyarından.
Yaz bu şəhəri talehimin ala-yarımçıq dəftərinə,
Yandır və gizlət külünü toza qarışan rəflərimdə.
Kitablar-prizma,
Dahilər qapı gördü bu səhifələri həqiqətin diyarına,
Bu kitablardan sonsuz kainat da mənə zindan göründü.
Nə günəşli günlərə var ümid,
Nə də yağan yağışlar xoşbəxtliyi gətirmədi.
Hər dəfə "düzələr" dedikdə daha da artdı qəmim,
Artıq daşır səbrim, bu günlərdə tanrı da yoxdu köməyə gələ,
Sakitləş, narahat olma bu günlər də keçər, gedər və bitər.
Amma sən, sən olduqca yanımda mənim,
Unuduram həqiqəti və bitir dərdim qəmim,
Doğru nədir, yalan nədir, nə fərqi var?
Təkcə sən, mən və səma, orda ağ qara buludlar.
Tanrının parçası sənin qəlbində, həqiqət də hardasa arasında saçlarının,
Və səni bir möhkəm qucaqlayıb,
Yaşayacam cənnəti, qorxma orada ikimizə də yer var, qəbzlər məndən,
İki gecə əvvəl Lüterdən borc almışdım.
