Ədəbiyyat sahəsində Nobel mükafatına yanaşmam ikilidir. Bir tərəfdən bu mükafatı almış hər kəsin ona layiq olduğunu hesab edirəm və əslində bizim (geniş oxucu kütlələri) üçün yeni müəlliflər kəşf elədiyi üçün minnətdaram. Digər tərəfdən də, bu yüksək mükafata layiq olan amma bu mükafatı almadığı üçün yaradıcılıq qabiliyyətlərinə şübhə eləmədiyimiz müəlliflər hər birimizin şəxsi reytinqlərində vardır. Çox keçmişə getmək istəmirəm, amma sağ ikən mənim oxuduğum və bu mükafatı qazanacağına, bununla da daha çox şöhrət qazanacağına, nəticədə əsərləri daha çox oxucuya məlum olacaq 3 müəllifi xüsusilə qeyd etmək istərdim. Bunlardan birinci Kurt Vonnequtdur. Onun yaradıcılığı ilə nisbətən gec tanış oldum, amma ilk romanını oxuyan kimi bir ildə rus dilinə tərcümə olunmuş az qala bütün əsərlərini oxudum. Vonnequt fantastika deyil - Vonnequt sənin üçün çalan həyəcan təbilidir. Daha bir müəllif - bu üçlükdə daha çox məşhur olan Umberto Ekodur - psevdotarixi-psevdodetektiv romanlarından tutmuş siyasi esselərinə qədər - sözsüz ki, Eko dövrümüzün ən erudisiyalı müəllifi idi. Üçüncü qeyd etmək istədiyim müəllif isə serb Milorad Paviçdir. Zəngin serb mədəni ənənəsinin davamı və daha çox Latın Amerikası ədəbiyyatına xas sehrli realizmin sintezi olan Paviçin hər romanı bir yuxudur. Oxuduqca içinə dalıb doymursan, kitabı bağlayan kimi isə vur öldür bir ifadə belə xatırlamırsan.
Onun iki kitabı istifadə üçün “Rüfət Abdulla İcma Kitabxanası”nda da var - 48 və 88 sırada.
Kitabxanaya qoşulun
