Hərdən mahnıya qulaq asanda, xəyal edirəm ki, elə də uzağa yox, elə Lənkərana falan getsəm. 1 il. Bazarda meyvə tərəvəz satsam, ya da başqa xudmani işdə işləsəm. Axşam bir başa evə getsəm. Kiçik aynabənd, kiçik yataq otağı (Pəncərəsiz, səhər otağa dolan gün işığını sevmirəm). Ancaq tanış qalsam insanlarla, özümdən danışmayam, həyatımdan danışmayam, 1 illik yeni səhifə kimi.
Gecə 24:00, 01:00-a qədər kinoya baxam, sonra da başımı qoyub yatam. Səhər də, elə tez yox - 10:00-da falan gedəm işə. Piştaxtaya məhsulumu yığam, çürükləri təmizləyəm, istədiyim qiymətə satam. Bəzən bazardakı dəyərlərimiz uyğunlaşan satıçılarla axşam bir süfrədə oturam (alkoqol qəbul etmədən), amma içəndilərsə səliqəli, səliqəli adamlar. Beləcə 1 ili başa vuram, qayıdıb gələm.
Sıxılarammı bilmirəm, darıxarammı bilmirəm.
Andromeda qalaktikasına gedib-qayıtmaq (Əgər mümkün olsaydı) Dünyada bir neçə milyon ilə bərabərdir. Təsəvvür et, gedib qayıdanda heçkimi tapmırsan, heçnəyi tapmırsan. Biraz daha qəddar olsam, gedərəm. Bilmirəm.
Mənim şükür ki pis ətrafım, dostum, ailəm yoxdur. Məsələ yaxşı olmaları da deyil. Bəlkə də, mənim yaxşı hiss etməməyimdədir.
