Sanki son salam imiş kimi əllərini uzadıb tutub saxlamaq istəyirsən. Sanki ötüb keçsə yanından, bir daha gəlməyəcəkmiş kimi.
Bəlkə də tənhalığın ən acı tərəfidir quru salamlar.O da olmasa, kim sonra hal-əhval soruşub, halından anlayar?
Kim bilir, neçə quru salamdan sonra neçə quru "necəsən?"-lər gəlir bu qoca dünyaya.
Yaxşı olmasan da, deyilən "yaxşıyam"lar yaranır ümiddən didərgin qalmış dillərdə.
Bəlkə bir dəfə yanımdan ötəndə ilk salamı mən verdim?! Tələsmə yanımdan sürətlə şütüməyə. Gözlə. Səndən fərqli olaraq sual vermərəm sənə.
Deyərəm ki, bilirəm sən necəsən. Bilirəm, qəlbin necə dağ olubdur. Küsmə sən... Bilirəm ki, uca dağlar ardında bir kədər gizlədirsən. Bilirəm ki, günəş tək buludlarda gizlisən. Arada yellər ötür, əsdirir saçlarını. Arada da buz kəsir, söz tutmayır bağrını...
