Dünyanın bir çox ölkəsində 4 günlük iş rejiminin tətbiqi artıq müzakirə mövzusudur. Bu model işçilərin rifahını artırır, stressi azaldır və məhsuldarlığı yüksəldir. Ancaq bizdə bu keçidə nə mane olur?
Ənənəvi iş mədəniyyəti:Uzun saatlar işləməyin məhsuldarlıq göstəricisi kimi qəbul edilməsi, bu rejimə keçidi çətinləşdirir. İşəgötürənlər daha çox vaxtın daha çox iş demək olduğuna inanırlar.
Qanunvericilik və işə uyğunlaşma:Əmək qanunvericiliyinin 5 günlük iş rejiminə uyğun qurulması bu modeli hüquqi baxımdan çətinləşdirir.
Bəzi sahələrin xüsusiyyətləri:Xidmət sektoru, istehsalat və digər sahələrdə fasiləsiz iş rejimi tələb olunur. Bu sektorlarda qısaldılmış iş həftəsinə keçid daha çətin görünür.
İnam və təhlükəsizlik məsələləri:İşəgötürənlər bu modelin məhsuldarlığı artıracağına və iş keyfiyyətini qoruyacağına tam əmin deyillər.
İqtisadi risklər:İş saatlarının azalması ilə işçi qüvvəsinə daha çox ehtiyac yaranacağı düşüncəsi əlavə maliyyə yükü gətirə bilər.
Əslində, pilot layihələrlə bu sistemin uğurlu nəticələrini görmək mümkündür. Əsas maneələrdən biri də dəyişikliklərə qarşı psixoloji müqavimət və köhnə vərdişlərdən uzaqlaşmaqda çətinlikdir.
Bəs doğurdan da 4 günlük iş rejimi mümkündürmü?
